Prezentujemy wam pierwszą część artykułu poświęconego Guilherme Mendesowi oraz jego stylu walki. ” Presja. Walka z góry według Guilherme Mendesa„
Kiedy przejeżdżaliśmy obok oślepiających świateł lotniska Richmond w drodze powrotnej do Vancouver po piątkowym treningu, temat rozmowy zszedł, jak zawsze, na jiu-jitsu. Mieliśmy w głowie przechodzenie gardy kiedy ktoś wspomniał o popularnych niszczycielach wagi ciężkiej. Mój sparingpartner Cedric poczynił jednak trafną obserwację: nawet zawodnik wagi piórkowej Guilierme Mendes potrafi stosować niewielka liczbę przejść w zasadzie do wszystkich typów gardy. Techniki używane przez Guilherme działają na przeróżne rodzaje współczesnej gardy, z którymi się spotyka. Nie koniecznie trzeba używać innej techniki dla wszystkich rodzajów wystarczy trzymać się pewnych uniwersalnych zasad.
Po latach oglądania jego walk w końcu mogłem poczuć na sobie jak ten lekki zawodnik potrafi wytworzyć presję przy przechodzeniu gardy- miałem okazję pokulać się z nim podczas seminarium, które prowadził w Arizonie poprzedniej wiosny. To doświadczenie pozwoliło mi lepiej zrozumieć jego pojęcia postury i presji jak również szczegóły potrzebne do przechodzenia najlepszych gard na świecie.
Guilherme Mendes jest trzykrotnym mistrzem świata czarnych pasów. Pierwszy tytuł zdobył w 2009, na rok przed swoim bratem Rafaelem. Od tamtej pory Guilherme powtórzył swój wyczyn w 2011 w rewanżu przeciwko Samuelowi Braga i ostatnio w 2012 w emocjonującym i zaciekłym pojedynku z Laercio Fernandesem. Podczas gdy Rafael jest najlepiej znany ze swojej gardy, Guilherme coraz częściej używa swoich miażdżących przejść gardy i duszeń kołnierzem do pokonywania swoich przeciwników.
Żeby przeanalizować jiu-jitsu Guilherme Mendesa zrobiłem kompilację jego najczęstszych ataków, koncentrując się na jego walce z góry. Oglądając jego treningi i walki z zawodów możemy obserwować co najlepiej łączy się z czym oraz jakich modyfikacji trzeba czasem dokonywać na zawodach. Obserwując te techniki możemy nauczyć się niektórych szczegółów dotyczących jego słynnego obalenia, przejść gardy i poddań. Kilka ważnych zasad to: użycie postury i chwytów do wytworzenia presji i zmęczenia przeciwnika, koncentracja na niewielkiej liczbie związanych ze sobą technik i przechodzenie z techniki do techniki w przypadku napotkania oporu.
Jak znaleźć się na górze (i tam zostać)
Większość ludzi, kiedy słyszy nazwisko „Mendes” myśli o osiągnięciach Rafaela, wielokrotnego mistrza świata i ADCC i jego innowacji pozycji takich jak berimbolo. Z tego też powodu, obaj bracia znani są przede wszystkim ze znakomitej walki gardą. Ale ostatnio w czasie walk i podczas treningu Guilherme wyraźnie skupiał się na strategii walki z góry. Korzysta z tego, że ludzie kojarzą go z wciąganiem do gardy i stosuje zwód z wciąganiem do gardy i przejściem do rzutu przez podebranie kostki. Guilherme nie zawsze obala swoich przeciwników na zawodach, ale jeśli to robi to używa właśnie tej kombinacji.
http://thejiujitsulab.files.wordpress.com/2013/01/apjm.gif?w=500
W nagraniach z treningów, Guilherme używa podebrania kostki bardzo często. Jest to w prawdzie tylko jedno obalenie ale wykonywane bardzo skutecznie. Trenerzy i zawodnicy Atos Team, a w szczególności Guilherme uważają, że techniki należy drillować tak długo, aż będą skuteczne nawet jeśli przeciwnik wie co go czeka. W swoim skoncentrowaniu na wybranych technikach członkowie teamu Atos przypominają zawodników judo czy zapasów.
Bez względu na to w jaki sposób Guilherme osiąga pozycję z góry- czy przez obalenie czy przez swoją ofensywną pracę z De La Rivy, jego przejścia gardy skoncentrowane są wokół jednej zasady: ustąp sile przeciwnika. To jest prawdziwy duch jiu-jitsu, które oznacza „łagodną sztukę”, sztukę ustępowania. Spotykając się z przeciwstawna siłą Guilherme zmienia podejście i kierunek, aby wykorzystać powstałe luki i unikać zmęczenia. To jest dosłowne pojmowanie jiu-jitsu i pozwala na bardzo skuteczne ataki.
http://thejiujitsulab.files.wordpress.com/2013/01/apgg3.gif
Podczas swoich ostatnich seminariów Guilherme podkreślał, że największym błędem niebieskich i purpurowych pasów jest przekonanie, że przejście komuś gardy pięć razy świadczy o dominacji. „Trzeba przechodzić raz. Zamiast myśleć o następnej lepszej pozycji, najpierw utrzymaj to co już masz”. Guilherme pokazał, ze umie kilkakrotnie przechodzić gardę w jednej walce, chociażby przeciwko tak utalentowanym zawodnikom walczącym gardą jak Baret Yoshida czy Henrique Rezende. Ale twierdzi również, że to nie jest idealne podejście, jeśli twoim celem jest zachowanie sił i skończenie walki.
Zanim zagłębimy się w zasady przechodzenia gardy Guilherme Mendesa przyda się nam sprecyzowanie nomenklatury. Jest kilka przejść, których Guilherme używa regularnie. Pierwsze z nich to ślizg kolanem do przodu (ang. „kneeslide pass”). To jedno z najpopularniejszych przejść gardy w jiu-jitsu i nie wymaga szczegółowych opisów. Jak wyjaśnia Rafael Mendes, ich warianty w GI i NO-GI polegają na podobnych szczegółach, takich jak osiąganie dominującego hooka i utrzymywanie klatki piersiowej i bioder na klatce i biodrach przeciwnika aby nie zostawiać mu miejsca i uniemożliwić ucieczkę. Jest to bardzo skuteczne przejście i dlatego wielu zawodników szkoli się w jego zapobieganiu.
http://thejiujitsulab.files.wordpress.com/2013/01/spread.gif
Drugie przejście- „długi krok” (ang. „long step pass”) jest niezbędne do zrozumienia gry Gulhierme z góry. Kiedy zaczynałem pisać ten artykuł nie mogłem przypomnieć sobie nazwy tego przejścia i musiałem skonsultować to z forum grapplingowym na Sherdogu. Rezultatem był bardzo długi wątek (LINK) o tym przejściu, w którym pojawiło się zbyt wiele szczegółów aby je tutaj przytoczyć. Podobnie jak w technice pójścia za plecy „long step pass” polega na długim zakroku w celu ominięcia nóg przeciwnika. Guilherme zaczyna to przejście używając chwytu za kołnierz i nogę, można też zobaczyć jak zmienia chwyt za kołnierz z chwytu po przekątnej na chwyt po tej samej stronie zanim zacznie przejście. Natomiast drugi chwyt przechodzi z nogi przeciwnika trzymanej między jego nogami na drugą, wolna nogę, która Guilherme ciągnie w dół. Końcowy element przygotowania tego przejścia gardy polega na niewielkim odejściu nogami od przeciwnika aby uwolnić się od chwytów i hooków.
Aby wykonać przejście, Guilherme używa chwytu za kołnierz do kontroli ramion kiedy opiera swój ciężar na łokciu przerzucając biodra i zewnętrzną nogę w szybkim zakroku. Stąd Guilherme przechodzi do kolana na brzuchu albo do leg-draga. Wskoczenie do leg-draga jest świetną opcją wyprzedzającą kontrę przeciwnika, którego bardzo prawdopodobną reakcją jest ucieczka biodrami i ponowne wciągnięcie do gardy. Niższe kategorie wagowe są pełne zawodników elastycznych i umiejętnie walczących gardą i przejście frontalne jest praktycznie niemożliwe. Zamiast tego bracia Mendes zmieniają pozycję, co umożliwia im przejście gardy lub pójście za plecy.
http://thejiujitsulab.files.wordpress.com/2013/01/legdrag.gif
Rafael o przejściu „long step pass”:
„W czasie walki musisz zrozumieć, że pozycja zależy od reakcji twojego przeciwnika. Bo za każdym razem, kiedy próbujesz coś zrobić spotkasz się z jakąś reakcją i musisz być gotowy na natychmiastową zmianę pozycji. Nie możesz o tym myśleć, to musi być automatyczne.”
Leg-drag to ostatni element w układance jaką jest przejście gardy w wykonaniu Guilherme. Mimo że czasem używa innych przejść niż te trzy wspomniane powyżej, to właśnie one stanowią kwintesencję jego gry. Gulherme wykonuje legdraga nieco inaczej niż jego brat. Często ustawia się w luźnej otwartej gardzie swojego przeciwnika zanim gwałtownie nie zepchnie jego nóg na bok. Jest znany również z tego, że unosi nogi rywala i umieszcza je na swoim udzie, tak aby nie mógł on odepchnąć się stopami od maty i uciec biodrami. To sprawia, że przeciwnik znajduje się w niewygodnej pozycji legdraga, z której Guilherme może przejść do bocznej lub za plecy.
Jedna z wariacji leg-draga, którą Guilherme użył podczas kulanki z Beneilem Dariushem jest bardzo przydatna w celu uniknięcia lassa. W znakomitej analizie video Dan Lukeheart wyjaśnia tę technikę z punktu widzenia zawodnika z dołu, a JT Torres- z punktu widzenia zawodnika na górze. Ta wersja przejścia stosowana przez Guilherme jest nieco inna od tej w wykonaniu JT Torresa, ale opiera się na tych samych zasadach.
Jako przykład użycia kombinacji przejść, które używa Guilherme kiedy napotyka na opór może posłużyć jego walka z częstym rywalem z kategorii Henrique Rezende z teamu Alliance. Walka miała miejsce na Mistrzostwach Świata w Jiu-Jitsu w 2012 a jej skrót znajduje się w highlighcie na początku tego artykułu. Gulherme zaczyna swoją serie przejść szybkim pchnięciem nóg do leg-draga, potem używa elementów „long-step pass” aby pozbyć się kolana na biodrze. Stąd może wsunąć rękę pod pachę przeciwnika i przygotować się do ślizgu kolanem (kneeslide). W końcu, kiedy Rezendo znów blokuje ślizg kolanem Guilherme zmienia ułożenie bioder i przechodzi do agresywnego leg-draga. Bardzo ciężko jest bronić się kierując siłę w jedną stronę a potem zmienić pozycję i bronić strony przeciwnej, kiedy przeciwnik zmienia kont ataku.
http://thejiujitsulab.files.wordpress.com/2013/01/ggpass.gif
Innym przykładem może być trening z utalentowanym Gianni Grippo, którego jiu-jitsu jest pod wyraźnym wpływem braci Mendes. Jak na posiadacza brązowego pasa Grippo radzi sobie bardzo dobrze, ale jak większość przeciwników Guilherme- bez względu na stopień- musi ulec jego metodzie. Po pięknym „long-step”- którego nie możemy zobaczyć, bo jakiś purpurowy pas zachowuje się jak japoński turysta i zasłania widok- Guilherme zmienia kierunek przeskakując szybko do leg-draga a potem przechodzi do kontroli bocznej i kontynuuje atak. Ciąg dalszy nastąpi…
przetłumaczył: Krzysztof Łukaszewicz
źródło: thejiujitsulab.wordpress.com